“Je gooit toch geen oude schoenen weg voordat je nieuwe hebt?” Een van de reacties die ik kreeg op mijn beslissing om mijn baan bij een internationale corporate foundation op te zeggen en in het diepe te springen . Inmiddels sta ik al zo’n 2 jaar met enorm veel plezier in de schoenen van Teamcoach & Personal Cheerleader.
Eén van mijn tofste opdrachten so far is de begeleiding van het UNICEF jongerepanel. Afgelopen maand sloten we het paneljaar feestelijk af en nu draag ik de begeleiding over aan een andere UNICEF topper . Ze liet me weten dat ze ‘some shoes to fill’ had. Ik wimpelde dat vlot af met de woorden; ‘ook jij gaat komend jaar rocken met het panel. Komt goed!’
Herken je dat? Dat je eigenlijk maar moeizaam een compliment kunt ontvangen? Je voelt je er ongemakkelijk door, lacht het weg of geeft automatisch een compliment terug. Alsof je door het aannemen van een compliment plotsklaps naast je schoenen loopt . Maar daar waar ik anderen motiveer om trots te zijn op hun sterktes, stap ikzelf nog regelmatig in deze valkuil. Ik heb het namelijk gewoon retegoed gedaan! Dus, dank je wel.
Hoe zou het zijn als je in plaats van een compliment af te weren deze echt in ontvangst neemt? Dat je bijvoorbeeld zegt; ‘Dank je wel! Wat leuk om te horen.’ Het is tenslotte een cadeautje en zo neem je jezelf en de gever meer serieus.
Vind jij het ook zo lastig om complimenten echt te ontvangen? Ik ga komende week extra stilstaan bij de lieve woorden die mijn kant opkomen. Doe je mee?