“Waarom kammen we ’s ochtends wel ons haar, maar niet ons hart?”
Vorige week had ik een intake voor een training voor De Compagnie, een uniek initiatief waar gevangenen beter voorbereid worden op een leven zonder criminaliteit na detentie. Eén van de mannen vroeg mij; ‘Hannah, waarom kammen we ’s ochtends wel ons haar, maar niet ons hart’. Even was ik van mijn à propos. En toen brak ik in een grote glimlach uit. Goud!
Ik hou van zulk soort verrassings-eye-openers. Kleine onverwachte cadeaus op je pad. Vaak wanneer je ze het minst verwacht. Als je er maar voor open staat.
Afgelopen week was intensief, maar bijzonder leerzaam en waardevol. Ik organiseerde mijn eerste challenge. Over kernkwaliteiten & straalkracht. Ook startte ik een aantal nieuwe trainings- en coachingstrajecten op. Het weekend stond in het teken van stilstaan. Genieten van quality time met familie, in de natuur. Maandag zou ik weer de week inknallen. Maar ik had geen zin. Merkte dat ik nog langer ‘mijn hart moest kammen’. En dus besloot ik die dag alleen te doen waar ik écht zin in had. Niets te moeten, gewoon te zijn. En toen begon het vanzelf te kriebelen ;). Hoeveel tijd besteed jij aan jouw hart?
